And the special prize goes to...

Nihao'kes allemaal!

Na een lange bezinningsperiode (of noem het “3de bachelor sinologie”) heeft de tandem Sophie-Sid een nieuwe mijlpaal bereikt: Sophie is uitgeroepen tot kersverse winnares van de 8ste editie van de Chinese Bridge Proficiency Contest, en wel onder het toeziende oog van haar vriend… ikzelf dus!!

Technisch gezien bevond IK me onder HAAR toeziend oog, gezien ik maar na veel getouwtrek aan een ticketje voor de finale was geraakt en de mijne een floor seat was, schril contrasterend met de uitstekende, nee allerbeste zitplaats die ik in de eerste finaleronde had weten te bemachtigen. Bovendien wist een resem hoge pieten de hele middensectie te monopoliseren, alsof macht en invloed in deze belangrijker waren dan de emotionele toeverlaat van een centraal gezeten wederhelft.

Sophie speelde haar Zhu Yingtai echter met verve, en een blik op haar lager geposteerde en ontroerde vriend – omsingeld door een niet onbescheiden fanbasis bestaande uit Chinese koters – wist aan haar een traan en een subtiele stemtrilling te ontlokken. Jawel, acteren kan ze, zo merkte ik als geen ander vanuit de frontstage.

Ik heb voorts geen enkele reden tot klagen: tot mijn eigen verbazing (en wellicht ook die van andere kandidaten) verbleef ik op de rug van de Hanyuqiao-organisatie in hetzelfde vijfsterren-bastion als de rest van de crew, een concessie die mij af en toe overviel als zeer surreëel, maar waarvan ik niettemin zonder moeite heb genoten. Ik at ieder bord congee alsof het mijn laatste was en draaide de hand niet om voor een vijfde toertje rond het buffet-eiland, want ten allen tijde bestond de vrees ontmaskerd te worden als, nu ja, GEWOON MAAR “het vriendje van…”. Weldoorvoed en met herkenbare aanspreektitel – haofei de nanpengyou – verliet ik Hunan op 7 augustus  zo kwam voor mij een eind aan dit avontuur. Voor Sophie daarentegen is het einde slechts een begin: haar liefdesrelatie met China wordt voortaan officieel gesponsord, en dit via een beurs die haar toelaat 4 vruchtvolle jaren in China door te brengen. Ik mag alvast mee in de carry on luggage, een privilege dat ik – alweer zonder gêne en met trots in het hart – aanvaard.

Houston, over and out!

Greetzz

S & S

PS: voor fotomateriaal, zie zowat ALLE Vlaamse kranten! 

Tulou-tripje!

Dag allemaal!

Hier volgt 1 van de laatste blogberichtjes uit China. 

Het voorbije weekend brachten Sid en ik door in Yongding en omstreken, ongeveer 4 uur rijden met de bus vanuit Xiamen. We gingen naar Yongding om tot de verbeelding sprekende huizen van de Hakka-minoriteit te bezoeken, tulou genaamd. 

Tulou lijken wat op forten in de vorm van reusachtige paddestoelen... Sommigen staan al meer dan 500 jaar overeind! Al deze forten zijn gemaakt uit aarde en zijn rond of vierkant van vorm. Dit jaar zijn ze zelfs uitgeroepen tot Unesco werelderfgoed!

Vanaf de 17e eeuw werden de Hakka verdreven uit hun oorspronkelijke woongebied en zagen ze zich gedwongen om de bergen in te trekken en zich te verdedigen tegen aanvallen van andere bevolkingsgroepen. De tulou werden toen gebouwd en bevolkt door verschillende clans die elk een deeltje van het gebouw innamen. Een typische tulou bestaat uit een vooroudertempel die het centrum vormt. Rond de tempel bevindt zich de gemeenschappelijke ruimte, waterput en varkensstal/toilet. Op de 1ste verdieping is er plaats voor voedsel en eventueel oudere bewoners. De hogere verdiepingen zijn kamers. 

(Grappige anekdote over tulou; in 1985 toonden Amerikaanse satellietbeelden Hakka-huizen en men dacht dat deze Chinese kerncentrales waren verstopt in de bergregio van de provincie Fujian. Zeer gealarmeerd werden leden van de Amerikaanse ambassade naar Yongding gestuurd om de zaak te gaan onderzoeken. Tot grote opluchting en schaamte vonden ze een gastvrije Hakka-bevolking in grote aarden huizen ipv kerncentrales...)

Overdag verkenden we zoveel mogelijk tulou met behulp van een private driver die de mooiste plekjes aan ons toonde. De beste tulou liggen namelijk verspreid over een grote afstand en dat maakt dat de Chinezen je al snel willen binden aan een tourbus gevuld met Amerikanen of Chinezen die enkel de meest toeristische plaatsen bezoeken aan flitstempo. Zij bezoeken de streek slechts 1 dag, zitten daarom 9 uur op de bus en bezoeken welgeteld 1 uur tulou. Daar wilden we niet aan deelnemen... 

Overdag deden we dus maar chique met onze chauffeur en 's avonds sliepen we tussen de kippen :) We hadden het voorrecht om een nachtje door te brengen in een echte tulou en daar hebben we ondanks de primitieve omstandigheden enorm van genoten! 's Avonds passeerde er een staartje van een Taiwanese tyfoon door de provincie wat heel zwaar onweer en regenval veroorzaakte. Tijdens het avondeten viel de elektriciteit al uit en toen we wat later onze weg gingen banen naar de kamer... was er gewoon geen weg meer! Het riviertje voor onze tulou was een hevige modderstroom geworden wat we op het eerste zicht wel wat verontrustend vonden :) Maar gewapend met zaklampen en een plaatselijke bewoner vonden we een andere weg naar huis. Het bleef de hele nacht regenen maar 's ochtends konden we weer gewoon het riviertje oversteken. Het was wel een spannende nacht!

Tot onze grote spijt is dit avontuur naar alle waarschijnlijkheid het laatste van dit jaar... Volgende week op 30 Juli om precies te zijn keren S&S met pijn in het hart terug naar Belgie. Natuurlijk kijken we enorm uit naar het weerzien met onze familie en vrienden maar toch willen we "ons China" nog niet verlaten. We voelen ons thuis hier, we zijn hier een jaar lang dag in dag uit zo gelukkig geweest samen, we moeten onze Chinese vrienden en reiskriebels achterlaten... Zelfs de gedachte aan lekker Belgisch eten kan mij niet troosten. 

Maar we keren ook voldaan terug. We hebben dit jaar volledig in eigen handen genomen, ermee gedaan wat we van plan waren en meer. De mooie herinneringen zijn te talrijk om op te noemen! Daar zijn we dankbaar om. 

S&S

Enkele fotootjes...

Onze buren hier op Gulangyu zijn goede vrienden geworden! Ding en zijn vrouw wonen samen met oma en Dingding, ons kleine ongelooflijk schattige broertje. We krijgen regelmatig Chinese specialiteiten te proeven die oma klaarmaakt en ook Dingding eet graag puree en strooit wel eens kruiden van Piet Huysentruyt op zijn worteltjes. We gaan ze echt missen binnenkort...

Onderstaande fotootjes kreeg ik doorgestuurd van m'n lieve Koreaanse vriendin Liziyin.

Misschien komt ze ons volgende week nog bezoeken en anders gaan we haar later zeker zoeken in Korea!

Veel groetjes,

S & S